Hoe je thuis een uitstekende pinsa kunt bereiden zonder onnodige stress

Wat is pinsa en waarom verovert het de harten van pizzaliefhebbers over de hele wereld

In de huidige tijd, waarin steeds meer mensen geïnteresseerd raken in kwalitatieve ingrediënten en traditionele methoden, ondergaat de gastronomische wereld een kleine revolutie – en haar naam is pinsa romana. Als je er nog niet van hebt gehoord, is dat niet zo verrassend. Deze "pizzaneef" komt uit de regio Rome en heeft zich de laatste jaren stilletjes, maar gestaag, ook naar onze borden verspreid. En velen die het hebben geproefd, beweren dat het lichter, smakelijker en beter verteerbaar is dan klassieke pizza.

Wat is pinsa eigenlijk? Hoe verschilt het van pizza? En hoe kun je het thuis bereiden? De antwoorden op deze vragen vind je hier.

Herontdekt Romeins erfgoed

Het woord "pinsa" komt van het Latijnse werkwoord "pinsere", wat "knijpen" of "drukken" betekent. Deze term beschrijft de manier waarop het deeg traditioneel in een ovale en onregelmatige vorm werd gevormd. Dit onderscheidt pinsa van de ronde Italiaanse pizza waaraan we gewend zijn.

Pinsa romana heeft echter diepere wortels dan het lijkt. De oorsprong gaat terug tot het oude Rome, waar eenvoudig platbrood werd bereid met gekiemde granen. De moderne versie van deze delicatesse werd pas in de afgelopen twintig jaar herontdekt door Italiaanse bakkers die oude principes combineerden met een hedendaagse benadering van voeding.

En hier begint het verhaal dat de aandacht verdient van iedereen die niet alleen om smaak geeft, maar ook om wat er op het bord ligt.

Een deeg dat je zal verrassen

Het belangrijkste verschil tussen pizza en pinsa ligt in het deeg. Terwijl pizza meestal wordt gemaakt van één soort meel – meestal tarwe – is het deeg voor pinsa een mengsel van tarwe-, rijst- en sojameel. Soms wordt er ook kikkererwtenmeel of andere peulvruchten toegevoegd. Het resultaat is een deeg met een lager glutengehalte dat veel lichter, luchtiger en gemakkelijker verteerbaar is.

Een ander voordeel is de lange fermentatietijd, die gewoonlijk 24 tot 72 uur duurt. Deze methode versterkt niet alleen de smaak, maar stelt enzymen ook in staat complexe suikers en eiwitten af te breken, waardoor de verteerbaarheid en voedingswaarde van het eindproduct worden verbeterd. Veel mensen die zich na pizza zwaar voelen of problemen hebben met het verteren van gluten, ontdekken dat pinsa hen geen problemen bezorgt. Het is echter geen glutenvrije optie, wat belangrijk is om te onthouden.

Je zult misschien verrast zijn dat een afgewerkte pinsa tot 40% minder weegt dan een gewone pizza – en toch vult het. Dit komt deels door het hoge watergehalte in het deeg (tot 80%) en deels door de structuur, die doet denken aan focaccia, maar veel luchtiger is.

Hoe smaakt pinsa?

In tegenstelling tot pizza, waarvan het deeg vaak steviger en soms taaier is, is pinsa aan de buitenkant knapperig en van binnen ongelooflijk luchtig. Dankzij de ovale vorm en onregelmatige rand heeft het een rustiekere en huiselijke uitstraling. Het wordt meestal in kleinere maten bereid – ideaal voor één persoon – zodat je gemakkelijk verschillende soorten kunt combineren naar smaak.

Op pinsa worden vaak vergelijkbare ingrediënten als op pizza gebruikt, maar er wordt meer nadruk gelegd op versheid en eenvoud. Pomodoro, mozzarella, basilicum, prosciutto, rucola of artisjokken – alles komt tot zijn recht omdat het deeg niet te dominant is. En juist eenvoud is een van de grootste voordelen van pinsa.

In Italiaanse bistro's kom je het tegen als hoofdgerecht of als onderdeel van een gedeelde tafel – bijvoorbeeld met een glas natuurlijke wijn. En dat is het moment waarop je voelt waarom pinsa harten over de hele wereld verovert.

Pinsa thuis? Het kan eenvoudig!

Hoewel het lijkt alsof het bereiden van pinsa ingewikkeld is, is het tegenovergestelde waar. Als je basisvaardigheden in bakken hebt (en een beetje geduld), kun je thuis een authentieke pinsa maken die zelfs in een Romeinse bakkerij niet zou misstaan.

De basis is natuurlijk het deeg, dat je het beste van tevoren kunt bereiden – bij voorkeur een dag van tevoren. Als je geen zin hebt om verschillende soorten meel te mengen en te wachten op het juiste rijpingsproces, zijn er ook kant-en-klare pinsamixen of zelfs voorgebakken bodems verkrijgbaar in gezondheidswinkels of webshops die zich richten op kwalitatieve ingrediënten, zoals Ferwer.

Toch vinden veel mensen het leuk om het hele proces van begin tot eind te proberen. Hier is een eenvoudig recept voor zelfgemaakte pinsa:

Recept voor zelfgemaakte pinsa (2 stuks)

Ingrediënten voor het deeg:

• 200 g tarwebloem (bij voorkeur type 00)
• 50 g rijstmeel
• 50 g sojameel
• 250 ml koud water
• 1 g gedroogde gist
• 5 g zout
• 1 eetlepel olijfolie

Bereidingswijze:

1. Meng in een kom de bloem, gist en ongeveer 200 ml water. Roer tot een glad deeg ontstaat.
2. Voeg zout, de rest van het water en olie toe. Kneed 8–10 minuten totdat het deeg elastisch is.
3. Laat het deeg ongeveer een uur bij kamertemperatuur rusten en plaats het daarna 24 tot 48 uur in de koelkast.
4. Laat het deeg na het uit de koelkast halen ongeveer een uur op kamertemperatuur komen.
5. Verdeel het deeg in twee delen, vorm ovale plakken en laat 15 minuten rusten.
6. Bak 6–8 minuten op 250 °C (of op de pizzastand) op een voorverwarmde bakplaat of steen – eerst zonder beleg.
7. Voeg je favoriete ingrediënten toe en bak nog eens 5 minuten.

Creativiteit kent geen grenzen – probeer bijvoorbeeld een combinatie van geroosterde pompoen, geitenkaas en tijm of de klassieke tomatenbasis met verse mozzarella.

Pinsa als gezonder alternatief

Een van de belangrijkste redenen waarom pinsa ook populair wordt bij voedingsadviseurs, is de samenstelling. Lager glutengehalte, hoger vezelgehalte en langere fermentatie maken het van nature een lichtere variant van traditionele pizza. Terwijl sommige moderne fastfoodketens proberen te lokken met "gezonde pizza", verdient pinsa deze positie dankzij traditionele methoden en een doordachte selectie van ingrediënten.

In de praktijk betekent dit dat je je na het eten niet moe of "overvol" voelt, wat gewaardeerd wordt door zowel lijnbewuste mensen als degenen die zich gewoon goed willen voelen na de maaltijd.

Bovendien is pinsa ideaal voor degenen die nieuwe smaken willen proberen, maar ook waarde hechten aan duurzaamheid. De productie van deeg met alternatieve meelsoorten, minimaal afval van ingrediënten en de mogelijkheid om seizoensgroenten uit lokale bronnen te gebruiken, maken het tot een gerecht dat past bij een moderne levensstijl.

Zoals een Romeinse bakker zegt: "Pinsa is een terugkeer naar de wortels – maar met een smaak die verwachtingen overtreft."

In de Nederlandse context komen we pinsa nog zelden tegen, maar de tijd komt eraan. En zoals de eerste cafés en bakkerijen laten zien die het in hun aanbod opnemen, groeit de belangstelling. Veel mensen zullen het niet alleen waarderen vanwege de smaak, maar ook vanwege de filosofie ervan – langzame gisting, respect voor ingrediënten en een focus op kwaliteit.

In een tijd waarin we een uitweg zoeken uit industrieel bewerkte voedingsmiddelen, vertegenwoordigt pinsa een kleine maar belangrijke stap terug naar eenvoud en echte smaak. Of je het nu thuis bereidt of ervan geniet in een Italiaans restaurant, één ding is zeker: pinsa verdient een plek op onze tafel.